Het is helaas zo ver, het regenseizoen is begonnen… Op zich heerlijk om een keer niet zwetend wakker te worden en weer even dat Nederlandse gevoel te hebben, maar half Kampala besluit dan gelijk om niet aan het werk te gaan. Maar voor de prachtige natuur en tegen het stof is het zeker ook fijn.

Op de school is het nog steeds helemaal leuk. Ik doe veel een-op-een dingen met Nakisa David, een jongen van ongeveer 15 jaar, met een verstandelijke beperking. Daarnaast komt hij uit Rwanda, dus spreekt geen Luganda en amper Engels. Hij heeft wel wat Engels geleerd, maar alleen de uitspraak van de letters uit het alfabet, dus niet de klanken. Ik probeer met behulp van plaatjes en woorden hem de klanken te leren en daardoor letters en woorden te herkennen. Het is echt leuk om te zien hoe trots hij is als het goed gaat en hoe trots ik dan weer ben, omdat hij zo hard zijn best doet.
Ook heb we weer de oefeningen gedaan voor het blazen en zuigen. Nu ook een “wedstrijdje” met veertjes op de tafel, webalee lieve Corianne!

Veel kinderen hier hebben lelijke open wonden, die gaan ontsteken en behoorlijke littekens achterlaten. Resultaat van amper groente en fruit eten?...

Er zijn weer wat nieuwe mensen in het huis erbij gekomen, onder andere Dieuwke en Mirte, die nu ook op de school aan het werk zijn. Dieuwke heeft thuis ook behoorlijk wat sponsorgeld gekregen, dus hebben we met Omar (ergotherapeut) gesproken wat er allemaal nog nodig is. Vrijdagochtend gaan we samen met hem de stad in om dingen te kopen voor de school en de ergotherapie, zoals; krukken, snoezelkussens, een printer om taaloefeningen etc. uit te kunnen printen, rolstoel en looprek onderdelen, leesboeken, etc. Ben heel blij dat het geld echt goed terecht gaat komen en altijd leuk om met een local de stad in te gaan : )

Vorige week zijn we natuurlijk weer heerlijk wezen zwemmen. Hoogtepuntje van de week hoor! Van te voren gaan we altijd langs de huismoeder om te vertellen wie er mee gaan en om zwemkleding uit te delen. Alleen waren de huismoeders nergens te bekennen. Uiteindelijk vonden we er eentje, die zou zorgen dat alle jongens omgekleed zouden worden. Eenmaal in het zwembad bleek dat ze een jongetje van 4 een badpak aan had gedaan.. Het stond hem uiteraard heel cute en zelf had hij toch geen idee : )
’s Avonds ben ik met Johann, Duitse jongen die hier ook in huis woont, naar de bioscoop geweest. Super leuk, African style. De stoelen zaten los, dus bij elke beweging lag ik er bijna af : ) Daarna gingen we nog ergens wat drinken. Op het moment dat ik op de wc zat, viel de stroom uit.. Heel avontuur om in het donker de weg te vinden, maar een mzungu is gelukkig makkelijker te zien in het donker dan een Ugandees ; ) Johann is hier nu een maandje en kan zich al aardig redden in het Luganda, dus besloot ik om ook maar wat meer moeite te doen om wat te kunnen zeggen. Het begint ergens op te lijken en de mensen hier zijn steeds heel erg verrast en willen uiteraard meteen vrienden met je worden.

Vrijdagavond waren we door een collega-dokter van Johann en Verena (dokters in opleiding), uit het ziekenhuis, uitgenodigd om bij hun thuis te komen eten. Voor de norm hier heeft hij, Phillip, een heel luxe huis. Zijn vrouw had volgens mij de hele dag in de keuken gestaan voor ons. Ik vind het prachtig om op deze manier echt Oeganda en de mensen hier te leren kennen. Zo vriendelijk, zo gastvrij, zo warm!

Zaterdag heb ik de nieuwe mensen in het huis meegenomen naar de craftmarket en downtown. Ik ben nu degene die hier het langste zit, dus vond ik het wel leuk om ze wat dingen te laten zien. We zijn nog bij de Orinomarket geweest, waar ik zelf ook nog niet geweest was. Dit is de grootste markt van Kampala, waar het daardoor ook de grootste chaos is. Beetje de Albert Cuypstraat op een zonnige zaterdag x 10. Geweldig! Overal vers fruit, kruiden, tweedehands kleren, machines om groundpaste (saus van pinda’s) te maken en heel heel veel mensen. Op zulke momenten is het wel handig om een jongen erbij te hebben, want ik werd een aantal keer vastgehouden en meerdere keren ten huwelijk gevraagd. Ik raakte ook nog in gesprek met een man, die ik een hand wilde geven, waarvan ik niet had gezien dat hij een levende kip in zijn hand had. Ik schrok me kapot!

’s Avonds zijn we met een groepje ergens wat gaan drinken en een beetje dansen, omdat we om 3 uur in de nacht naar het vliegveld moesten om vrienden om te halen van “de Duitsers”. En als ze iets hier geweldig kunnen, is het dansen. Wauw..
Toen we om 4 uur in Entebbe aankwamen, hebben we uiteindelijk nog een uur gewacht op Igor, een vriend van Johann. Het was een verassing dat we ze op kwamen halen, dus Igor dacht dat hij alle tijd had op het vliegveld : )
De rest is toen weer terug naar Kampala gereden, maar ik ben met Johann en Igor in Entebbe gebleven, omdat daar een strandje is. Helaas regende het, dus hebben we vooral kleddernat in het donker door de regen gelopen. Maar wel mooi om te zien hoe de stad tot leven komt als het licht begint te worden en dat je gewoon je tanden kan poetsen midden op straat, helemaal niet raar..
Rond 9 uur waren we op het natte, maar prachtige strand en hebben we nog danspasjes gemaakt met een hele bijzondere Ugandese man.
In de matatu terug waren we alle drie natuurlijk helemaal kapot, omdat we niet hadden geslapen. Gelukkig werden we op tijd wakker toen we in Kampala terugwaren.

Maandagmiddag zijn we met zijn allen naar de Gaddafi Mosque geweest. Een prachtige, grote moskee op een van de 7 heuvels van Kampala, met het mooiste uitzicht over de hele stad. De moskee is van binnen ingericht met invloeden vanuit allerlei werelddelen. De ventilators vanuit Europa… : )
De vrouwen moesten allemaal een doek om hun broek heen dragen en een hoofddoek om naar binnen te mogen. Dus vanaf nu heet ik Aïcha ; )

Vandaag voor een paar dagen lekker maar met zijn drietjes in het huis, want de rest is op safari. Mirte (hier Mimi, want Mirte kunnen ze niet uitspreken) is gister aangekomen en vandaag jarig. Dus vanavond gaan we er voor zorgen dat ze in ieder geval een leuke verjaardag heeft hier. Dieuwke ligt alleen ziek op bed.. Iedereen is hier steeds om de beurt zoek, maar ik heb gelukkig nog steeds nergens last van gehad. Gemaakt om in Afrika te wonen?! ; )

Tot gauw! Liefsxxx